Het is bijna Kerst. De daken zijn bedekt met sneeuw. Kiko steekt het haardvuur aan. Odette kijkt naar de neerdwarrelende vlokjes door het raam. Plots valt haar blik op voetsporen in de voortuin. Raar, denkt ze. Vandaag was er nog geen bezoek. Door de vrieskou kwamen Kiko en Odette het huis niet uit. Van wie zijn die sporen? Nieuwsgierig trekt ze haar sjaal, wanten en wollen muts aan en opent voorzichtig de voordeur. Wat ziet ze daar staan? Een reusachtige dennenboom. De top is bijna zo hoog als het dak van hun huis. Odette rent naar Kiko. Ze trekt hem mee naar buiten en wijst naar de grote den. ‘Kiko, weet jij hiervan?’ vraagt Odette. Kiko haalt zijn schouders op. ‘Nee, helemaal niet. Aan de voetsporen te zien, kan de boom hier nog niet lang staan.’ Odette onderzoekt de takken. Nu ziet ze het plots. Tussen de takken hangt een brief. Op de omslag staat in sierlijke letters geschreven: ‘Hulp gezocht voor de koningin haar leven’. Kiko opent snel de brief en leest hem voor:

‘Kiko, mijn kleine held, schrik niet wanneer je dit leest. Ik heb je hulp nodig voor het kerstfeest. Mijn vrouw, de koningin van het land Wit, is ziek. Jij, die woont in het regenbooghuis met al zijn kleuren, kan haar met kerst het best opbeuren. Versier deze boom alsof ze nog nooit heeft gezien. Bereid je beste kerstgerecht, dan voelt zij zich minder slecht. Kerstavond, klokslag half acht, komen wij langs voor het kerstfeest tot middernacht of misschien wat langer… Tot de koningin weer lacht.’

Kiko loopt zenuwachtig het huis in en uit. De klok in het regenbooghuis luidt. Het is half één. Kiko roept heel hard: ‘Help, ik heb amper een uur of zeven voor het kerstfeest van de koningin haar leven. Hoe krijgen we dit voor elkaar?’ Het klinkt als een noodkreet die weergalmt in de hele vallei. Odette rent naar de keuken. In een kom mengt ze wat boter, meel en ei. Ze kijkt Kiko zelfverzekerd aan. Ik bak lekkere koekjes van kaneel. Jij versiert de dennenboom voor onze deur in rood en geel. Terwijl Kiko rode en gele strikken zoekt, spookt er van alles door zijn hoofd. Wat is de koningin haar lievelingsdrank? Lekkere koekjes, de kleuren rood en geel, dat is toch al een klein beetje speciaal, maar we hebben nog geen volledig kerstmaal. Nu de koningin ziek is, mag ze misschien niet alles drinken en eten. Kiko zucht. Hoe kunnen wij dit nu weten?

Over organiseren kun je van professor Victor veel leren. Kiko stuurt Victor een bericht. Victor antwoordt snel: ‘Kiko, ook al is de koningin ziek, raak vooral niet in paniek. Ik bedenk wel een plan. Ga het bos in en ontspan!’ Dit is een goed idee, denkt Kiko. Ik heb frisse lucht nodig. Ondertussen ga ik in het bos hout halen voor het haardvuur. Terwijl Kiko wat takken bij elkaar sprokkelt, hoort hij plots voetstappen naderen. Wie zou dit zijn? Zijn hart klopt sneller. ‘Wie is er daar?’ roept Kiko. Wanneer hij zich omdraait, ziet hij zijn vriend Tuur.

Wat is Kiko blij om Tuur terug te zien. Hij vertelt Tuur over de brief van de koning. Tuur luistert aandachtig. ‘Ik kan je helpen, Kiko!’ zegt hij plots. ‘Ik heb mijn schuur in het bos omgebouwd tot een kerstmarkt.’ Kiko is verrast. ‘Dan is dit hier niet ver vandaan?’ Tuur knikt en neemt Kiko bij de hand. ‘Kom maar even mee! Ik zal je tonen waar het is.’ Kiko en Tuur stappen een aantal minuten dieper het bos in. Wanneer ze één meter voor de omgebouwde schuur staan, knipperen plots slingers vol kleurrijke kerstlichtjes aan. Kiko is verbaasd over wat hij ziet. Het lijkt wel het huis van de kerstman. Wat een pracht! Tuur lacht. ‘Hier kun je niet naast kijken in de nacht.’ Kiko is nieuwsgierig. ‘Mag ik even binnen gluren?’ Tuur glimlacht en laat hem erin.

Kiko weet niet waar eerst te kijken. Rekken staan vol met glinsterende kerstballen, kleurrijke slingers, magische elfjes en gezellige sfeerverlichting. Mensen of dieren die hun huis willen versieren, kunnen hier langskomen. Tuur zet een grote mand op een houten slee. ‘Kies maar wat je wilt!’ Kiko kan zijn ogen niet geloven. Wat word ik verwend! Dit is precies wat ik zoek op dit moment. Zijn ogen glinsteren nog mooier dan de sfeerverlichting bij Tuur. Hij geeft Tuur een dikke knuffel en keert terug met een slee vol kerstballen, magische elfjes, kerstverlichting en slingers voor in de reusachtige dennenboom bij het regenbooghuis.

Eénmaal terug thuis staat Odette niet langer alleen aan het fornuis. Chef-kok Constant de olifant en Mien staan aan haar zij. Constant roert in een kom. ‘Nog een snuifje kandij en dan wordt de koningin weer helemaal blij’. Constant bracht zijn kookboek mee. Mien maakt intussen heerlijke kruidenthee. Kiko is dolblij. Met een brede glimlach op zijn snuit, haalt hij fluitend een ladder uit. Hij zet de ladder tegen de grote den en klimt omhoog. Maar oei! Door het gladde ijs, schuift de ladder uit waardoor hij zijn evenwicht verliest. Hij maakt een salto en valt pardoes op zijn hoofd in de sneeuw. Kiko schreeuwt het uit van de pijn. Odette, Constant en Mien komen er snel bij. Odette legt een pleister op zijn hoofd. Gelukkig heeft Mien kruidenzalf, die de pijn verdooft. Met zijn poot is er ook iets aan de hand. Constant haalt snel een verband dat Mien wikkelt om zijn voorpoot. Kiko pinkt een traan weg. ‘Kom jij nu maar even bij!’ zegt Mien. ‘Ik ben dol op slingeren. Het versieren van de kerstboom neem ik wel op mij.’

Professor Victor komt met zijn tractor bij het regenbooghuis aan. ‘Wat is er aan de hand?’ vraagt Victor. ‘Dit kan je toch zien,’ stottert Kiko. ‘Ik ben van de ladder gevallen.’ Victor geeft een schouderklopje. ‘Trek het je niet aan, Kiko. We gaan de avond niet verknallen. Kijk liever eens in de krant.’ Professor Victor toont een artikel over Flappie de olifant. Kiko leest het voor:

Flappie op muzikale toer
Wil je een muzikale avond aan huis? Bel mij snel op. Het wordt helemaal top! Met kerst ga ik op toer. Ik plaats mijn piano bij je thuis, terwijl jij lekker ligt op je sofa of op een matje op de vloer. Als het past, verras ik je misschien ook met een heel speciale gast.

Terwijl Victor de rode loper uitrolt, zegt hij: Ik heb Flappie al gebeld. Een muzikale avond in het regenbooghuis is besteld. Kiko is de pijn gauw vergeten en roept heel blij: ‘Dit wordt een avond helemaal naar de zin van de koningin.’ Odette, die nog achter het fornuis staat, hoort Kiko fluiten. Laat ons hopen dat we geen ander gerecht moeten kopen. Ze kijkt in de oven. De kalkoen op wijze van Constant is net niet aangebrand. Omstreeks tien voor half zeven komt het regenbooghuis helemaal tot leven. Mien zet wat kerstmuziek op. Flappie komt pas tegen tien uur. Hij heeft het nu heel druk. De spanning is te snijden. In de keuken vliegen nog enkele borden stuk. Als dat maar goed komt!

Stipt om half acht komt het koningspaar aan in een prachtige gouden slee. De koning staat de koningin bij. De koningin lijkt helemaal niet blij. Haar mondhoeken hangen naar beneden. Kiko denkt: Waarom is ze niet tevreden? Ze heeft een prachtige rode jurk aan en om haar vinger een ring van diamant. Kiko schudt de koningin haar hand. De koningin kijkt bezorgd naar Kiko’s poot in het verband en zegt: ‘Dit zit niet snor.’ De stem van de koningin klinkt schor. Daarna kijkt ze naar de prachtig versierde dennenboom. In de kleurrijke den hangt een houten bord met sierlijke glinsterende letters: ‘Welkom koningin!’ Odette kijkt of er al een fijne glimlach om haar mond verschijnt en haar somberheid verdwijnt. Maar zo snel gaat het blijkbaar niet. De koningin is nog steeds slecht gezind.

Kiko probeert tevergeefs van alles uit: een fijn compliment, een goede grap of een glaasje kruidensap. Niets helpt haar er doorheen. Haar gezicht ziet zo bleek als het sneeuwtapijt om hen heen. Kiko en zijn vrienden weten niet meer wat te beginnen. Professor Victor leidt de koningin naar binnen. Odette tikt op een glas om stilte te vragen. ‘Welkom Majesteit! Bent u benieuwd naar wat wij hebben bereid? Kom maar langs het buffet. Er staat heel veel lekkers voor u klaar. De koningin stapt voorzichtig naar Mien, die het eten opschept, met haar bord in de hand. Proef maar even van Kalkoen op wijze van Constant. De koning is heel blij met de moeite die Kiko en zijn vrienden doen en start een luid applaus. Mien schrikt en morst hierdoor een lepel saus recht op de rode jurk van de koningin. Mien schaamt zich en wil zich het liefst verstoppen achter het gordijn. De koningin kijkt naar de vlek op haar jurk en krijst: ‘Ooo, wat een vieze schijn!’

Odette komt aangerend met een citroen. ‘Ik ken een wondermiddel van toen ik nog werkte in de wasserette. Citroen kan voor vlekken wonderen doen.’ Ze neemt een doek en doet er enkele druppels citroen op. Kiko zegt: ‘Neem maar van haar aan, morgen zie je de vlek niet meer staan.’ Iedereen kijkt vol spanning wat de koningin nu zal doen. Ze neemt snel het doek en wrijft met al haar kracht over de vlek op haar jurk. ‘De vlek verdwijnt niet,’ gilt de koningin. De koning roept haar op om kalm te blijven. ‘Doe niet zo gek, het is maar een vlek,’ zegt hij. De koningin is hiermee niet akkoord. ‘Zo kan ik hier toch niet blijven. Ik wil terug naar het paleis.’

Ooo nee, denkt Kiko. Daar gaat ons plan. We moeten iets bedenken voor de koningin verdwijnt. Kiko maakt snel een ijsje voor de koningin. ‘Proeft u nog even van het frambozenijs, voor u terug vertrekt naar het paleis.’ ‘Of van de koekjes van kaneel,’ vult Odette aan. Geen enkel toetje kan de koningin bekoren. De avond lijkt helemaal verloren. De koningin draait zich om en loopt het regenbooghuis uit.

Net op dat moment is Flappie aangekomen. De koning roept de koningin terug binnen. ‘Luister, schat, hoor ik nu iemand dwarsfluit spelen of ben ik aan het dromen?’ De koningin keert terug en fluistert zacht: ‘Dat klopt, ik hoor het ook.’ Flappie komt al spelend dichterbij. Hij wordt begeleid door een volledig koor (zingende kleine olifantjes). Op slag wordt de koningin helemaal blij. Flappie speelt het lied ‘Stille Nacht’. Er verschijnt een koningin, die lacht! Kiko en zijn vrienden kunnen hun ogen niet geloven. Odette vraagt de koningin: ‘Wat maakt die muziek voor u zo speciaal?’ De koningin antwoordt: ‘De muziek van Flappie is uniek. Dit moeten jullie weten. Het koor herinnert mij aan zoveel moois dat ik doorheen de tijd was vergeten. Door de muziek te horen, ben ik helemaal herboren.’

Terwijl de koningin praat over haar verleden, belt er plots iemand aan. ‘Wie zou dit kunnen zijn?’ vraagt iedereen zich af. ‘Ooo, het is mijn heel speciale gast’, zegt Flappie tussen de kerstliederen door. ‘Hij komt steeds langs wanneer ik speel met mijn koor.’ Kiko opent de deur. Kerstman Tuur verschijnt. Hij heeft voor iedereen een pakje bij. De koningin juicht: ‘Dankjewel! Wat ben ik blij met alles wat jullie mij hebben gegeven.’ De magische elfjes in de grote den komen plots helemaal tot leven. Ze schitteren vol glans. Met een knipoog nodigen ze iedereen uit voor een dans.

Na de danspartij drinkt iedereen samen nog een heerlijk kopje kruidenthee, voor het koningspaar huiswaarts keert met de gouden slee. Ook de koning dankt Kiko en zijn vrienden. Jullie bezorgden mij met kerst het mooiste geschenk: ‘Een koningin die lacht.’ Kiko, samen met je vrienden, heb je je opdracht weer op schitterende wijze volbracht.